گویا خدا را هم تریاکی کرده اند

گویا خدا را هم تریاکی کرده اند

با هشدار های پی در پی ماموران دولتی به زائران این شبه پیش می اید که اینها بری برقراری منقل و بساط هر ساله پل این مملکت را به دامن عربستان سعودی می ریزند

فرمانده پلیس فرودگاه های ایران از زائران این کشور خواست از حمل هر نوع داروی روانگردان در هنگام ورود به کشور سعودی خودداری کنند و در صورت بیماری و نیاز به مصرف داروی خاصی حتی استفاده قرص های آرام بخش و کدئین دار حتماً باید نسخه پزشک را به همراه داشته باشند.

وی از مدیران و پزشکان کاروان ها خواست ضمن توجیه زائران از آنها بخواهند از حمل متادون و ترامادول به کشور سعودی خودداری کنند .

این مقام انتظامی ایرانی با اشاره به جاسازی های متفاوت از سوی زائران، به آنها توصیه کرد: " از حمل هر گونه موادمخدر حتی به میزان یک گرم پرهیز کنند، زیرا پلیس در بازرسی های تخصصی خود قادر به کشف هرگونه جاسازی مواد مخدر از سوی زائران است

 

رئیس پلیس فرودگاه های کشور گفت: از 40 هزار زائری که تاکنون برای حج تمتع به کشور عربستان اعزام شده اند 52 نفر به علت حمل مواد مخدر در فرودگاههای کشور دستگیر شده اند.


سوالات مشکلی که آنهایی که سن شان به قبل از ١٣٥٧ می رسد باید در آزمون جدید جواب دهند

اساسی ترین سوالات روز

1- تفاوت "حضرت والا" و "حضرت آقا" را توضیح دهید! 2- دو کلمه "مقام عظمای ولایت" و "شاهنشاه آریا مهر" را تعریف کنید! 3- معنی عبارتهای " جانم فدای رهبر" و " جان نثار" را به طور خلاصه شرح دهید! 4- دو کلمهء "بیت" و "کاخ" چه تفاوتهایی دارند؟! 5- تفاوت دو گروه "عاشق ولایت" و "فدوی" را در چند سطر توضیح دهید! 6- "بنیاد پهلوی" و "بنیاد علوی" چه تفاوتی دارند؟ 7- جمله " سلطنت عطیه ای است الهی " چه رابطه ای با عبارت "مقام عظمای ولایت جانشین امام زمان" دارد ؟ 8- تفاوت "رای ملوکانه " با "حکم حکومتی" کدام است؟

آقا خانه از پای بست ویرانه. اینا همش قرص مسکنه

آقا خانه از پای بست ویرانه. اینا همش قرص مسکنه. (هالو)

روز شنبه حدود غروب داشتم می رفتم خونه. تو صندلی عقب تاکسی نفر وسط نشسته بودم. یکی این ورم (دست چپ) یکی ...اون ورم (دست راست) یکی هم جلو نشسته بود. ترافیک وحشتناک بود و ماشین ها سانت سانت جلو می رفتن. درست توی ورودی میدون ونک بودیم که ترافیک قفل شد. هزاران نفر تو میدون جمع شده بودن و شادی می کردن و شعار می دادن:
ـ احمدی بای بای / احمدی بای بای
ـ حسن چی دید که رو کرد / ایرانو زیر و رو کرد
یه عده اون ور تر با موزیک ماشیناشون می رقصیدن. فشفه و آتیش بازی که شروع شد راننده غرغری کرد و ماشینو خاموش کرد. صدای فحشش تو صدای مردم گم شد:
جنبش سبز نمرده / روحانی رو آورده
این لشکر حسینه / فرمانده اش میرحسینه
بعدش هم فریاد یاحسین میرحسین بلند شد. راننده گفت: زرشک . . . روحانی رای آورده اینا می گن میرحسین
اون که دست راست من نشسته بود گفت: اونایی که به روحانی رای دادن به عشق میرحسین رای دادن. اگه حمایت هاشمی و خاتمی نبود عمرن رای نمی آورد.
مردم همچنان شعار می دادن:
ـ رای ما رو دزدیدن / قسطی دارن پس می دن
ـ درصد بی تقلب / همینه همینه
راننده گفت: بفرما. اگه رای دزد بودن که حالا هم می دزدیدن. وقتی رای نمیارن می گن دزدی شده تقلب شده، وقتی رای میارن میگن دیدین رای آوردیم...
شعار مردم عوض شد:
ـ روحانی باغیرت / برس به داد ملت
نفر جلویی گفت:
آخه چقدر ما ملت ساده ایم؟ اینا فکر می کنن روحانی حالا براشون معجزه می کنه.
دست راستی گفت:
چرا فکر می کنین نکنه؟ هنوز دیکته ننوشته غلط می گیرین؟
جلویی جواب داد:
عزیز من، اولن اختیارات رییس جمهور محدوده. در حد اختیاراتی که قانون اساسی به رییس جمهور داده چیکار می تونه بکنه؟ سیاست های کلان که دست رهبره . . .
راننده با تغیر گفت: مقام معظم رهبری
جلویی حرفشو اصلاح کرد:
بله همون که ایشون فرمودن. سیاست های جزیی هم که دست مجلسه. 3 تا وزیر هم که اصلن نه انتخابش نه اختیارش دست رییس جمهور نیست. وزارت کشور و خارجه و اطلاعات. پلیس و قوه قضاییه و مجلس و نیروهای خودسر و سپاه و دیگه نمیدونم اینا هم که خارج از قدرت رییس جمهوره. پس بفرمایید با چه ابزاری می خاد وضعو عوض کنه؟
دست چپی که تا حالا ساکت بود گفت:
هیچی. مثه زمان خاتمی 8 سال دلی دلی می کنه و 8 سال همه چیزیو میندازه عقب
راننده تو آیینه نگاش کرد و گفت: چی رو میندازه عقب؟
دست چپیه گفت: آقا خانه از پای بست ویرانه. اینا همش قرص مسکنه.
صدای شعار مردم به قدری زیاد شده بود که بحث موقتن قطع شد:
ـ پیروز انتخابات / اصلاحات اصلاحات
ـ آزادی اندیشه / بی اصلاحات نمیشه
جلویی گفت: اینا واقعن فکر می کنن رژیم اصلاح پذیره؟ چی رو می خان اصلاح کنن؟
دست راستی گفت:
برادر من، یعنی شما برای رسیدن به دموکراسی به انقلاب فکر می کنی؟ دوباره خون؟ دوباره خشونت؟ آدم کشی؟ دوباره تکرار سال 57؟ مگه مردم مصر و لیبی به دموکراسی رسیدن که ما برسیم؟ فکر میکنی سوری ها با این همه خون و خونریزی به دموکراسی میرسن؟ فقط جاها عوض می شه. یکی میره یکی میاد دوباره « هرچی من میگم، بقیه خفه»
دست چپی گفت:
هیچ دیکتاتوری نمیاد با تعارف و خواهش میکنم بگه بفرمایید این صندلی مال شما. ما رفتیم
دست راستیه هم گفت: رسیدن به دموکراسی و حقوق بشر ساز و کار خودشو داره که یکی شم انتخاباته.
صدای مردم بلند تر شد:
جلیلی هسته ای / بگیر بخواب خسته ای
جلویی گفت: هی هی هی هی مردم ساده. ببین به کجا رسوندنشون که به روحانی راضین. آخه جلیلی، ولایتی، قالی باف، روحانی چه فرقی با هم دارن؟ همشون از غربال همینا اومدن بیرون. شما فکر میکنین روحانی اصلاح طلبه؟ یا جنبش سبزیه؟
راننده گفت: هه هه هه، گوگوشم میگفت من جنبش سبزم
دست راستی بی اعتنا به حرف راننده در جواب جلویی گفت:
عزیز دل برادر، ما هم می دونیم ایشون ایده آل ما نیست. ولی رای به روحانی یعنی یک دهن کجی به همه اونایی که می گفتن جنبش سبز مرده
چپیه گفت: عجب دوره زمونه یی شده، از لج یک آخوند به یک آخوند دیگه رای میدن
صدای مردم توی تاکسی پیچید:
توپ تانک فشفشه / این صدای جنبشه
راستیه گفت: بفرمایید
چپیه گفت: یه نگا به این مردم بندازین. همه طبقه متوسط جامعه ان. یه کارگر بد بخت توشون می بینین؟ یه زحمتکش، یکی که محتاج نون شبش باشه؟
راننده گفت: مثه من . . .
چپیه ادامه داد: اینا همشون خورده بورژوان اینا برای این که به طبقه پرولتاریا رونده نشن با بورژوازی یعنی همون طبقه حاکم مبارزه می کنن.
راستیه گفت: من یکی که دیکتاوری دینی رو به دیکتاتوری پرولتاریا ترجیح می دم
جلویی: دیکتاتوری دیکتاتوریه. چه فرقی میکنه
ـ مردم: ندای آقا سلطان / رایتو پس گرفتیم
ـ بهار آزادیه / جای ندا خالیه
جلویی کله یی تکان داد و گفت: عجب اوضاع شیر تو شیریه. اونی که رای نداده می گفت: به احترام خون ندا رای نمیدهیم. اونی که رای داه میگه رای تو پس گرفتم. بیچاره این شهدا که همیشه از کیسه اینا خرج می شه
راننده رو کرد به من و گفت: آقا شما هم یه چیزی بگین ببینیم نظر شما چیه؟
گفتم: کرایه من چقد می شه؟
پیاده شدم و زدم تو مردم و تو دل جمعیت گم شدم. صدای مردم تو گوشم پیچیده بود:
ـ کروبی / موسوی / آزاد باید گردد
ـ احمدی به هوش باش / ما مردمیم نه اوباش
ـ دروغگو دروغگو / 63 درصدت کو
ـ خس و خاشاک تویی / دشمن این خاک تویی
ـ . . .
محمد رضا عالی پیام (هالو)

جشن های انتخاباتی

جشن های انتخاباتی در سراسر ایران برگزار شد ماموران دولتی نظاره گر رقص و پایکوبی مردم بودند بدون اینکه دخالت کنند گویا همه طرفین خوشحالند و چرا که نباشند ما هم

خوشحالیم که لبخند به لب مردم می اید

یک فرق اساسی بود بین انتخابات های قبلی واین انتخاب

یک فرق اساسی بود بین انتخابات های قبلی واین انتخاب این بآر  و انهم این بود که هیچ کس تعجب نکرد و هیچ کس هم عصبانی نشد مثل این بود که همه از پایان ان خبر داشتند و چشم داشتی هم نداشتند این وسط  مردم هستند که دوباره دل به رای خود بسته اند و کمی مغرور که این رئیس جمهور را ما انتخاب کردیم و البته فراموش نباید کرد که این خوشحال بودن همه افراد درگیر کمی سوال برانگیز است . البته جواب این سوال زیاد سخت نیست ولی در درست بودن نتیجه من یکی که خیلی شک دارم .

همه چیز برای به دور دوم کشیدن انتخابات آماده است

همه چیز برای به دور دوم کشیدن انتخابات آماده است گویا هنوز مردم رای نریخته اند ولی سناریوی دور دوم و حضور پور هر در حال شکل گرفتن است شکل این تاتر نشان می دهد که دراماتیک است و باید در نهایت با اختلاف کم مار از جابه جادو بیرون بیاید . من پیشگو نیستم ولی خواندن دست این مارگیر های وطنی پس از ٣٠ سال دیگر خیلی سخت نیست . هیچ یک از کاندیداها خود سخنی بر مزاق مردم به دهان نراندند و هم چون اسب آرام وانمود به سواری دادن کردند ولی حتم دارم بخش اصلی این نمیشه امروز اجرا نخواهد شد و دنباله ان سرنوشت ساز وانمود خواهد شد . هر سناریو نویس خرفتی می داند که این پیشباز از انتخابات وداع خوبی به همراه نخواهد دآشت .
اسامی فقط توانست چند خط کوتاه در رسانه ها ایجاد کند . تبلیغ انتخاباتی بیش از دها هزار نتوانست به خیابان بیاورد که در مقابله با آمار انتخابات قبلی بدرد نمایش تلوزیونی هم نخورد و لاریجانی نتوانست از ان برای دست گرمی استفاده کند و حال هم سکوت قبل از توفان است و دور دوم گویا رقم خواهد خورد تا تصاویر ویرایشی شرکت مردم به شکلی توجیه شود .
نظاره گر بودن کارگردان هم از همین امر دارد . بهر حال صندلی خود را از دست ندهید و بنشینید وه به این نمایش کمدی دراماتیک توجه کنید


گرداننده این بازی فقط یک قصد دارد و ان هم مات کردن مردم است

جابجایی مهرهها در انتخابات بارفتن عارف و حداد بهتر نشان می دهد که در این بازی گرداننده این بازی فقط یک قصد دارد و ان هم مات کردن مردم است
 .
بازی شطرنجی که مهره هارا حریف انتخاب می کند خودش می چیند خودش جا بجا می کند و خودش از دور خارج می کند فقط یک نتیجه داسرد و ان هم مات شدن مردم است و بس .
البته فراموش نشود سازمان اطلاعات بهر یک از کاندیداها بخواهد می تواند درون صندوق مار گیری خود را نشان دهد تا ایشان با کمال میل از انتخابات و پست منصب کناره گیری کند (این فقط یک فرض است )



قاتل تهران، منجی ایران؟

زهرا عابدین

عملکرد محمدباقر قالیباف در مسند شهرداری تهران به روشنی در شمار رویکردهای پوپولیستی در مدیریت شهری قرار می‌گیرد. یعنی رویکردی که هدف نهایی آن جلب توجه افکار عمومی بر مبنای مقاصد سیاسی است و نه لزوماً ساماندهی بنیادین چشم انداز شهر.

اما نکته مهم‌تر در نقد عملکرد قالیباف به عنوان شهردار تهران، نه فقط رویکرد پوپولیستی وی، بلکه بی‌اعتنایی محض وی به اقتضائات و چالش‌های زیست‌محیطی این شهر است. بر مبنای آنچه که خواهد آمد، در میان تمامی شهرداران پایتخت، قالیباف مخرب‌ترین عملکرد را داشته و عملاً آینده تهران را به نابودی کشانده است.

شهرداران دیگر تهران غالباً به فساد مالی یا بی‌اعتنایی به مشکلات شهر متهم شده‌اند اما قالیباف را می‌توان صراحتاً به آسیب عامدانه در حق آینده شهر و کشاندن سرنوشت تهران به ورطه برگشت‌ناپذیر نابودی حریم و توان اکولوژیک آن متهم کرد. در این باره می‌توان از جمله به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- اجازه ساخت و ساز در معبر باد غالب تهران

محدوده شمال غرب تهران، منطقه ۲۲ و به طور مشخص‌تر اطراف بزرگراه همت از دهکده المپیک به بعد مهم‌ترین معبر ورود باد به شهر است و آنچه که به تهران امکان خودپالایی می‌دهد. به همین خاطر طبق طرح تفصیلی و طرح جامع تهران ساخت و ساز در این محدوده ممنوع است. اما قالیباف در این ده سال برای تأمین هزینه پروژه‌های بی‌ارزش اما چشم گیری مثل برج میلاد کل اراضی این محدوده را به انبوه سازان بلندمرتبه ساز واگذار کرد. نتیجه آن که اکنون گلوی شهر مسدود شده است. قبلا یک بار وزش باد یا بارش اندکی باران دو روز هوای شهر را صاف می‌کرد اما حالا حتی دو ساعت بعد از بارش هوای شهر دوباره به سرعت آلوده می‌شود. این آسیبی برگشت ناپذیر و غیر قابل جبران است. چرا که شهر را در مقابل آلودگی هوا بی‌دفاع می‌گذارد و البته هرگز این امکان وجود ندارد که برای جبران خطاها و آسیب‌های قالیباف همه این برج‌ها و مجتمع‌ها را ویران کرد.

غالب شهروندان تصور دقیقی از نابودی زیستبوم و آینده تهران در دوره مدیریت قالیباف ندارند و بر عکس اجرای پروژه‌های نمایشی باعث شده است حتی گاهی قشر نخبگان و روشنفکران جامعه، ذهنیتی مثبت در باره مدیریت و توان اجرایی قالیباف داشته باشند.

۲- بزرگراه سازی بی‌رویه

هرگز هیچ کارشناسی نگفته است چاره حل مشکل ترافیک تهران پاره‌پاره‌ کردن گستره آن و تبدیل آن به عرصه‌های منفصل و فاقد ارتباط ارگانیک است. بزرگراه‌ها البته مشکل امروز تهران را حل می‌کنند. اما در درازمدت شهر را به عرصه‌ای افسرده کننده تبدیل کرده و به تدریج هم تأثیر خود را در ساماندهی ترافیک از دست می‌دهند. این نیز آسیبی غیر قابل جبران است. نمی‌توان در آینده بزرگراه‌ها را برچیده و به شهر دوباره چشم اندازی همگون و انسانی بخشید.

۳- صدور مجوز تغییر کاربری باغ‌های شمیران

تردیدی نیست که در چهار سال گذشته سراسر شمیران به یک کارگاه ساخت و ساز تبدیل شده است. انبوه‌سازی در معابر تنگ، روی خط گسل و به قیمت نابودی زیست‌بوم شمال شهر فقط به خاطر پول کلانی که از این راه نصیب شهرداری می‌شود و البته بودجه‌ای که می‌تواند هزینه‌های رئیس جمهور شدن را تأمین کند.

۴- اجرای پروژه‌های نمایشی به جای طرح‌های بنیادین

نمونه‌ها در این باره پرشمارند. دریاچه زیان‌بار چیتگر با هزینه زیاد ساخته می‌شود، اما طرح جمع آوری آب‌های سطحی شهر عملاً به حال خود رها شده است. چون اولی دیده می‌شود و رای می‌آورد و دومی دیده نمی‌شود و هر چه هست زیر زمین خواهد بود! توسعه مترو در کشاکش بین دولت و شهرداری عملاً بسیار کند انجام می‌شود (البته قصور دولت نیز در این زمینه غیر قابل انکار است) در حالی که با بودجه پروژه‌های غیر مفید و بعضاً زیان‌باری مثل برج میلاد یا تونل توحید و یا تونل صدر می‌شد طرح جامع مترو را به اتمام رساند.

۵- واگذاری حریم پایتخت برای ساخت و ساز

در دوره قالیباف دامنه ساخت و سازها عملاً از خط همتراز دوهزار متر هم بالاتر رفت. تا نزدیکی خط الراس توچال را هم بر خلاف طرح تفصیلی تهران فروختند و ساختند. نتیجه البته مشخص است: نابودی غیر قابل جبران حریم اکولوژیک پایتخت.

برای قالیباف، مسائل مهمی مثل آلودگی هوا، نوسازی بافت‌های فرسوده، مقاوم سازی سازه‌ها در برابر زلزله، توسعه طرح فاضلاب شهری، ساماندهی الگوی معماری و گسترش بازیافت و… کلاً به حال خود رها شده‌اند چون رای آور نیستند و زمان‌بر هستند و در کوتاه مدت نتیجه نمی‌دهند.

۶- فروش ذخایر اراضی شهر

بخش قابل توجهی از اراضی بایر شهری بر اساس نظام برنامه‌ریزی شهر می‌بایست به عنوان ذخایر آینده و برای برآوردن نیازهای آتی محفوظ مانده و تحت ساخت و ساز قرار نگیرند. اما در دوره قالیباف تمامی این اراضی (که اتفاقاً در نقشه‌های یک دو هزارم طرح تفصیلی به دقت شناسایی و تعیین شده‌اند) به طور غیر قانونی تغییر کاربری یافته و فروخته شدند. حتی دراین‌باره به مهم‌ترین نیاز عاجل امروز تهران یعنی احداث پارکینگ‌های عمومی هم توجه نشد. نتیجه آن که هم اکنون معابر بزرگ شهر مثل خیابان‌های ولی عصر و شریعتی و انقلاب و… نه تنها زمین خالی برای نیازهای شهری آتی ندارند بلکه عملاً دیگر امکانی برای عرضه پارکینگ هم ندارند. فرصتی که در قالب ذخایر ارضی شهر وجود داشته اما طمع‌کارانه در سالیان اخیر نابود شده است.

۷- رهاسازی مشکلات اصلی شهر

مسائل مهمی مثل آلودگی هوا، نوسازی بافت‌های فرسوده، مقاوم سازی سازه‌ها در برابر زلزله، توسعه طرح فاضلاب شهری، ساماندهی الگوی معماری و گسترش بازیافت و… کلاً به حال خود رها شده‌اند چون رای آور نیستند و زمان‌بر هستند و در کوتاه مدت نتیجه نمی‌دهند. مهم فقط اجرای طرح‌هایی بوده که تا مقطع روز انتخابات رئیس جمهوری بتواند تصویر خوبی از مدیریت قالیباف ارائه کند.

ممکن است گفته شود این همه سوء مدیریت غیر قابل جبران چرا مورد اعتراض رسانه‌ها و کارشناسان محیط زیست قرار نگرفته است؟ ماجرا ساده است. عملاً در حال حاضر تمامی رسانه‌های اجتماعی کشور متعلق به شهرداری تهران هستند. وقتی شما در مقابل یک کیوسک مطبوعاتی می‌ایستید قریب به نیمی از نشریاتی که پیش رویتان قرار دارد توسط شهرداری تهران منتشر می‌شود. نشریات دیگر نیز غالبا سیاسی بوده و چندان حساسیت زیست محیطی ندارند. از سوی دیگر در قالب نهادهایی مثل ستاد توسعه پایدار شهرداری و غیره غالب کارشناسان قعال و روزنامه نگاران طرفدار محیط زیست جذب شهرداری شده و صدایشان خاموش شده است.

به همین خاطر هم اکنون غالب شهروندان تصور دقیقی از نابودی زیستبوم و آینده تهران در دوره مدیریت قالیباف ندارند و بر عکس اجرای پروژه‌های نمایشی باعث شده است حتی گاهی قشر نخبگان و روشنفکران جامعه، ذهنیتی مثبت در باره مدیریت و توان اجرایی قالیباف داشته باشند. اما اگر بخواهیم شهرداری تهران را ملاک قضاوت در باره قالیباف قرار دهیم فقط به یک واقعیت می‌رسیم: انسانی که برای دستیابی به هدف خود به قواعد اخلاقی پایبند نیست، به راحتی می‌تواند حیات روزمره میلیون‌ها شهروند و سرنوشت یک کلانشهر ده میلیونی و پایتخت یک کشور بزرگ را به قهقرای برگشت ناپذیر بکشاند؛ فقط به خاطر آن‌که امروز به هدف و سود شخصی خود برسد. بدون تردید عملکرد قالیباف در شهرداری تهران به عنوان یکی از پیچیده‌ترین نمونه‌های سوء مدیریت در هر دادگاهی قابل پیگیری است. البته به شرط آنکه تصور کنیم اینگونه سودجویی‌ها و مدیریت‌های مخرب و ویرانگر در قالب قوانین موجود ایران قابل پیگیری هستند.

هالو 150 من که میرم رای میدم

هالو 150 من که میرم رای میدم

سر باز اجیر و به زبان جدید استخدامی

تاریخ نویسان دلایل زیادی برای شکست امپراطوری قدرتمند ایران در مقابل عرب‌های بدوی آن زمان آورده اند ولی‌ اغلب آگاهانه یا انا آگاهانه یک نکته کلیدی را فراموش کرده اند که این شوق گسترش دین اسلام نبود که عرب‌ها را به جنگ فرستاد بلکه وعده بهشت برین (لب جوی ،سایه درخت ،حوری ایرانی‌ در کنار و البته ثروت بیکران )بود که به آن هم رسیدند .

این شیوه موفق در جنگ‌های صلیبی نیز بکار گرفته شد .اربابان که مالک جان و مال رعیت و خانواده آاش بودند او را به جنگ فرستاند با این قول که غنایم جنگی از آن خودش خواهد بود و خود اربابان البته با این توافق که سر زمین‌های اشغالی در تصرف اربابی که سر زمینی‌ را گرفته .

تا اینجا مربوط به گذشته بود بر گردیم به زمان حال

یکی‌ از نامزد‌های ریاست جمهوری قول داد سربازی( اجباری) را بردارد و بجای آن داوطلب (استخدام) کند

ظاهر قضیه جایگزین کردن داوطلب بجای اجبار هست و اما واقعیت
سرباز وظیفه میتواند از هر نوع طبقه اجتماعی ،فکری ،مذهبی‌ ووو باشد ،از بچه سوسولی که از قیافه تفنگ می‌ترسد تا انسانی‌ که حاضر نیست فقط به دستور فرمانده هموطنانش را به گلوله ببندد و یا جوانی که اصلا به پر پایی‌ امپراطوری اسلامی که یکی‌ دیگر از آقایان در برنامه دارد معتقد نیست و یا دکتری که جانش را از دست میدهد ولی‌ حاضر نمی‌شود شهادت دروغ بدهد

و اما سر باز اجیر و به زبان جدید استخدامی در همه جای دنیا

جوانی که سر نوشت با او مهربان نبوده و از بسیاری از امتیازات اجتماعی و خانوادگی ،نوازش پدر ،آغوش مادر ،دسترسی به امکانات تحصیلی‌ ،رفاهی‌ ووو محروم بوده و تنها راه برای به دست آوردن پولی‌ که هرگز نداشته ،به قدرتی‌ که در آرزویش هست ،به انتقامی که باید از دنیا و سرنوشت و کسانی که از دید او بانی‌ ناکامی‌هایش بوده اند استخدام شدن به عنوان سرباز حرفه است .برای این سرباز جنگ نعمت هست .
بدون اینکه قصد انا سپاسی داشته باشم و از جان گذشتگی مدافعان وطن را در هشت سال جنگ زیر سوال ببرم پرسش اینستکه اگر این جنگ نبود بسیاری ا ز سرداران (عزیزی)که امروزه اختیار جان و مال مردم را دارند و حتا کشور را ملک شخصی‌ خود میدانند کجا بودند

در انتخاب مترسک های انتخاباتی شرکت کنید

در انتخاب مترسک های انتخاباتی شرکت کنید

 

دیشب برنامه تبلیغ انتخاباتی با شرکت ٨ مترسک مغموم کاندید ریاست جمهوری پخش شد . باید گفت جای ان است خون موج زند از دل لعل . زین تغابن که خذف می شکند بازارش ..
افرادی بی سواد بی دانش اجتماعی و سیاسی حتی نه موفق در شغل و پست قبلی خویش همچون مترسک های در باد فقط به یک چیز فکر میکنند اگر به شود چه سفره پر برکتی و چه لقمه چربی به نیش می کشیم .
آقای غرضی همچون کودکی که تازه تلفن موبایل را دیده باشد از حل همه مشکلات ایران با تلفن هوشمند چنان داد سخن داده بود که گویی ایران کودکستان است . و کنترول هوشمند مسائل ان را حل خواهد کرد . اعتیاد . فقر اقتصاد وابسته - انزوای سیاسی اقتصادی - رشوه خواری فساد اداری - ورشکستگیی سیاسی .... ای بابا یکی نبود ایشان را از خواب ناز بیدار کند .
محسن رضایی چنان در پاسخ سوال با اعتیاد همه گیر چه میکنید به جنگ آسیاب های بادی رفت که گویی از دست داشتن سپاه و دیگر ارگان ها در واردات این محصولا ت بی خبر است . گویا یادشان رفته اولین چمدان تریاک را در دوره قدرت خود ایشان در فرودگاه گرفتند . اسکله های سپاه در این امر تا خر خره فرو رفته اند . و ایشان چند نفر را در دوبی و افغانستان می خواهد حذف انقلابی کند کاش میشد به ایشان اینک داد تا جلوی پی خودش را ببیند . و دنبال راه حل در دور دست ها نگردد
جناب حداد عادل هم مناظره و تبلیغ انتخاباتی را با کلاس مدرسه اشتباهی گرفته بود قصد سخنرانی پر طمطراق و بی محتوا بود که هر بار بدون داشتن حرفی وقت را به بازی با کلمات می گذراند البته ایشان پشتشان گرم است ب به یمن ارتباطات مستقیم با کارگردان خودش را محق می داند .
از آقای عارف هم بخاری بر نخواست بیستر ایشان سر گرم اثبات سر سپر دگی خود به نظام و رهبر عظیم ال شان بودند تا اینکه از ملت و دولت آینده و برنامه های ان چیزی بگویند . بی رنگ و کم رمق از ترس از گفتن سخنی به خطا در واقع هیچ نگفت
جناب شهر در آقای قالی باف که با نشر سخنان گهر بارش در ابتدای کار پنبه ا ش زده شده بود . دیگر از شور و شور افتاده بود و فقط به حرفهای مردم پسند و لایق پشت ویترین مغازه بسنده کرد و به پند شاعر که گفت تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد . عمل کرد
در یک کلام مترسک های خیمه شب بازی این تاتر حرفی نداشتند که بزنند چون دیگری بریده بود و دوخته بود و خود ایشان هم باوری به عمل و هنر خود نداشتند
جناب آخوند روحانی از جایگاه منبر حرف میزد ایشان که طبق عادت همه را کوچکتر از خود می دانست زحمت گشودن برنامه های خود را به خود نداد و با شعار های آخوندی فقط از اخلاق جامعه حرف زد . و دیگر هیچ
انتظاری از این مترسک ها نباید داشت چون خودشان هم به آنچه می گویند اعتقادی ندارند و بیشتر شبیه انسانهایی هستند که منتظر نشستن همای سعادت بر شانه خود هستند .
در کشور های دیگر کاندید های انتخاباتی در این مجالس باید حول محور برنامه دولت خود و سیات خارجی و سیاست داخلی و برنامه اقتصادی و اجتماعی صحبت کنند و نشان دهند که مرد این کار هستند ولی در اینجا ماهواره داخل خانه مردم و موی بانوان ... دغدغه این کوتوله سیاسی بود .