آنکه باد می کارد توفان درو می کند

شرایط موجود در جهان خواهان اجماع بین المللی بود و حاکمان ایران نجات خویش را

در تبلیغ خطر جنگ و دشمن خارجی می دیدند ،این شاید خطرناک ترین بازی است  که در این ۳۰ ساله گذشته در ایران شروع شده است . نزدیکی انتخابات و بی میلی و

نارضایتی مردم از انتخابات گذشته همچنین ناتوانی مسئولان از پاسخ گویی به

خواست های مردم ، همگی دست به دست هم دادند تا مغز معیوب بعضی از دست

اندرکاران کشور  به راه حل شرایط جنگی چشم بدوزند، از این طرف هم موج حرکت

مردمی در کشور های منطقه و ترس از برنامه های هسته ای و کمک های دولتی بی دریغ

به همه خلاف کاران جهانی دیگردر نقاط مختلف دنیا ، کم کم به مرحله پایانی خود

نزدیک می شد.همه و همه این بازی خطرناک را برا ی دولتمردان ایران شیرین می کرد

.

جامعه جهانی روز به روز مصمم تر می شد که به این موش وگربه بازی ایران پایان

دهد و کشورهای تازه نجات یافته از دست دیکتاتورها را ازخطر به دامن ایران

افتادن نجات دهد .

و کور از خدا چه می خواست دو چشم بینا ، این سناریوی حمله به سفارت هم سالها

بود که همه از عواقب ان آگاه بودند،

.    پس راه حل مناسبی بود برای دست در دست قراردادن کشور های جهان برای پایان ماجراجویی های دولتی درمنطقه. البته تنشهای پروژه های اجرا شده در عراق و افغانستان ... هم کار را برای مجموع کشورهای شرکت کرده در این پروژها مشکل می نمود مجاب کردن آرا عمومی برای آنان در شرایط اقتصادی نا مطلوب سخت می بود .

ولی از آنجایی که همیشه انسان های عاقل از فرصت ها استفاده می کنند و افراد نادان آنها را یا میسوزانند یا تقدیم دیگران  می کنند وما در این سالها .امثال ان را در این  ارتباط با مسئله تقسیم دریای خزر و پایان جنگ عراق و .... بسیار دیده ایم باید اطمینان داشته باشیم که حفظ قدرت به هر قیمتی در دستور روز حاکمان ایران است و آنها فقط چشم بر حکومت کاملا نظامی دارند .

دیگراین جمهوری نمایشی نیم بند هم را هم بر نمی تابند و خواهان پایان دادن به تاتر انتخابات و مجلس و غیره هستند پس در این راه شتابان گام می گذارند پایان کار سوریه میتواند پایان کار ایران نیز باشد و این را سیاست مداران دو طرف به خوبی  در یافته اند پس ما فرصت یارگیری بهتر در جهان را در مورد کشور های تازه خلاص شده از دست دیکتاتوری از دست می دهیم و جهان فرصت پایان دادن به این کابوس جهانی را که منافع کمی هم برای آنان تا کنون در بر نداشته است بدست می آورد .

من امروز  دوباره به یاد  بیدار شدن با صدای موشک صدام  در شهرهای ایران افتادم و هم گریه کودکانی که نا باورانه به  پدر و مادران دستگیر شده  یا آویزان شده بر دار مینگرند افتادم .

وحشت فردای نا معلوم سالیان درازی است که بر سر ما مردم ایران سایه افکنده است . و این نمایش تکراری و هروز خطرناک تر از دیروز حالا به بخش غم انگیز خود خیلی نزدیک شده است .

این قماری نیست  که به شود پا شد و ان را به فراموشی سپرد این از ان قمارهایی است که به بازی رولت روسی شبیه است همان  که فرد بعد از چرخا ندن  توپک اسلحه  کمری ان را در شقیقه خود شلیک می کند به امید آنکه در لوله ان گلوله ای نباشد .

چشم بر منافع کوتاه مدت گاهی وسوسه انگیز جلوه می کند ولی این غفلت امروز مردم ما از پایان شوم این نمایش میتواند به قیمت تمامی داشته های امروز دیروز و فردا تمام شود

اروین آریان ۰۱/۱۲/۲۰۱۱